پروانه یا هر حشرهٔ دیگری که عاشق شهد است، به بوی شیرین مادهٔ چسبناک این گیاه جذب می‌شود. وقتی که حشره بر روی نوک رنگارنگ این گیاه فرود بیاید، کارش تمام است و آن‌جا گیر می‌کند. گیاه دارای سلول‌هایی است که پس از فرود حشره، مادهٔ چسبناک بیشتری تولید می‌کنند. بدین‌ترتیب این ماده دورتادور حشره را فرا می‌گیرد. سپس گیاه بیشه قرمز شاخک‌های بیرونی‌اش را به دور حشره جمع کرده و مواد مغذی موجود در آن را جذب می‌کند. او شاخک‌هایش را به سرعت پیرامون حشره می‌گرداند: در برخی از گونه‌ها این امر فقط چند ثانیه طول می‌کشد. برخی از گونه‌ها نظیر دروزا گلاندولیگرا می‌توانند در کسری از ثانیه شاخک‌هایشان را به دور حشره بچرخانند. اکثر بیشه قرمزها بخشی از خودشان را نیز روی شکار خم می‌کنند تا حتی‌الامکان حشره را در آن‌جا نگه دارند. یک گونهٔ خاص تحت عنوان دروزا کاپنسیس، برگش را به مدت ۳۰ دقیقه دور شکار می‌پیچاند.